(...) w młodości mówiłem sobie, że bez szczeliny w mózgu nie mogę żyć, a teraz przez wjazd amerykańskich reklam mam niemalże poplątane sznury w mózgu... To jest zstąpienie Orfeusza i powrót do Źródła... Przecież wzlatywać mogą nie tylko balony, ale i mój mózg...a bez szczeliny w mózgu nie mogę żyć...Nie żyłem jednak za darmo...i zobaczymy!

Bohumil Hrabal. Wybitny czeski prozaik, zapatrzony w naturszczyków mistrz słowa, który potrafił wznieść nieliterackość mowy potocznej na wyżyny uniwersalnej opowieści o człowieku i świecie. Pisarz, który wyszedł z drugiego obiegu, na przemian hołubiony i nękany przez komunistyczną władzę. Scenarzysta Jiřiego Menzla, uwielbiany przez Kunderę i Havla. Bywalec knajp i nieśmiały kobieciarz. Prześmiewca i melancholik. Niestrudzony podróżnik i miłośnik przyrody. Samotnik, pogrążony w depresji po śmierci żony, który ginie tajemniczą, tragiczną śmiercią.Pod znakomitym piórem niezłomnego piewcy hrabalowszczyzny ożywa i uwodzi, sprawiając, że nie sposób po raz kolejny nie sięgnąć po "Pociągi pod specjalnym nadzorem, Obsługiwałem angielskiego króla" czy "Czułego barbarzyńcę".